Próbując rozpatrywać naszą sytuację na gruncie ontologii antynaturalistycznej, kierujemy uwagę w stronę czynników kontekstualnych. Wyjątkowo dojmującą próbą uchwycenia uwikłania jednostek w okoliczności, w których przychodzi im żyć, jest myśl Michaela Foucaulta. To właśnie jego koncepcja stanowi w książce inspirację dla ukazania tej – niekiedy niedostrzegalnej i nieodczuwalnej, kiedy indziej zaś przytłaczającej – zależności: presji bezosobowej, wszechogarniającej siły dyskursu. Demokracja liberalna, będąc jedną z odsłon gry namiętności władzy dyskursu, jawi się (mimo wszystko) jako swego rodzaju szansa dla jednostek na przełamanie owej zależności. Jednak z powodu nieusuwalnej, wewnętrznej sprzeczności okazuje się ona nieustannie aktualizowanym zadaniem.

ZOBACZ SPIS TREÅšCI