SPIS TREŚCI

Publiczna aktywność Kościoła katolickiego w Polsce po roku 1989 jest przedmiotem refleksji nie tylko publicystów, ale także bada­czy różnych dyscyplin – od teologii, przez filozofię, nauki o komunikacji, po socjologię i nauki o polityce. Opracowanie S. Sowińskiego jest próbą rozwinięcia i uwspółcześnienia perspektywy badawczej tych dwóch ostatnich. Autor stawia w nim pytania o rolę, jaką religia odgrywać może w demokra­tycznym państwie prawa, jakim jest Polska, o współpracę państwa i Kościoła dla dobra wierzących i niewierzących obywateli, o stosunek Kościoła instytucjonalnego do polskiego życia publicznego, o niebezpieczeństwo politycznej instrumen­talizacji Kościoła czy o „pozytywny” i „negatywny” wymiar wolności religijnej. Pytania te S. Sowiński osadza w rzeczywistości politycznej Polski po roku 2015. Przyglądając się publicznej obecności Kościoła w Polsce rządzonej przez obóz Prawa i Sprawiedliwości oraz prezydenta Andrzeja Dudę, autor docieka, jak wpłynął na nią szczególny polityczny kontekst tego czasu, na który składają się m.in.: wyraźny przechył polskiej sceny politycznej na jej prawą stronę, nadzieje oraz niepokoje różnych grup społecznych związane ze zmianami politycznymi oraz konflikty wywołane sposobem wprowadzania tych zmian, spory o politykę historyczną i międzynarodową obozu politycznego „dobrej zmiany”, jak również – z drugiej strony – formułowane przez część zwolenników opozycji diagnozy głębokiej kulturowej zmiany społeczeństwa polskiego.