Himalaizm medialny. Komunikowanie społeczne polskich wypraw wysokogórskich w ich złotej erze

Pomysł na książkę Himalaizm medialny. Komunikowanie społeczne polskich wypraw wysokogórskich w ich złotej erze zrodził się podczas lektury literatury himalaistycznej. Naprowadziła mnie ona na rolę mediów masowych i komunikacji społecznej w dziele społecznego oswajania wypraw wysokogórskich.  Zauważyłem, że media weszły w rolę – najdosłowniej rzecz ujmując - mediatorów pomiędzy codziennym doświadczeniem konsumentów informacji a doświadczeniem wysokogórskim himalaistów.
Himalaizm medialny to określenie ukute przez alpinistę i pisarza Janusza Kiełkowskiego w odniesieniu do „Lidera” - Andrzeja Zawady, współtwórcy sukcesów polskiego himalaizmu zimowego w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Andrzej Zawada był zatem prekursorem polskiego himalaizmu medialnego, rozumianego jako umiejętność wykorzystywania środków masowego przekazu do wspierania i promowania wypraw wysokogórskich.
Analizuję fenomen „himalaizmu medialnego” po to, aby spróbować odpowiedzieć na pytanie na ile był on istotną częścią polskiego himalaizmu w latach 70 i 80, na ile spowodował wygenerowanie adekwatnych do jego osiągnięć reprezentacji medialnych. - ze Wstępu autora (Jacek Dziekan).