Bolesława Lament. Próby literackie (Pisma Zebrane T. III)

Matka Bolesława sięgała po pióro niejednokrotnie, czego świadectwem jest niniejsza edycja pism zebranych, ale robiła to zwykle po to, by zaradzić bieżącym potrzebom otaczających ją sióstr: nawiązać niezbędne kontakty, zapewnić sobie i swoim podopiecznym podstawowe warunki bytowe czy ugruntować w pamięci i codzienności towarzyszek reguły życia w młodym jeszcze Zgromadzeniu. (…)

Dzieła zawarte w tym tomie stanowią w dużej mierze wynik różnorodnych lektur Matki Założycielki, jej zatrudnień pedagogicznych oraz pracy redakcyjnej polegającej na łączeniu rozmaitych tekstów w spójną całość. Obfite czerpanie ze źródeł, wplatanie do swoich wypowiedzi licznych i obszernych cytatów, prowadzące czasem wręcz do zastępowania własnego wywodu cudzym, można uznać za cechę konstytutywną warsztatu pisarskiego bł. Bolesławy. (…)

Bez mała wszystkie utwory, jakie znalazły się w kanonie dzieł literackich B. Lament, mają związek z jakimś oficjalnym świętem lub pomniejszą uroczystością. Przykładem pierwszej grupy są wiersze i inscenizacje z okazji Bożego Narodzenia (Jasełka), Uroczystości Chrystusa Króla czy Nowego Roku (Stary i Nowy Rok). Do drugiej grupy należą dialogi osnute na motywach biblijnych (utwór o dziesięciu pannach), hagiograficznych (Święta Łucja) oraz wiersze okolicznościowe (np. seria imieninowych powinszowań). Wyjątkiem są dwa teksty: utrzymany w rejestrze intymnej refleksji utwór o incipicie „Życie to mieszanina szczęścia i niedoli” oraz incipicie „Jakżem szczęśliwa, żem polska dziewoja” zanotowany we wspomnieniach jednej z sióstr. (Ze Wstępu do Tomu III)

ZOBACZ SPIS TREŚCI