Włoskie skarbce kościelne w relacjach polskich podróżników z XVI-XVIII wieku

Celem niniejszej książki jest przedstawienie strategii opisywania skarbców i zbiorów kościelnych w polskich relacjach z wypraw do Italii w okresie od XVI do XVIII wieku. Omówienie wybranych fragmentów, w szczególności dotyczących ziemi włoskiej oraz jej głównych miast i budowli sakralnych, ma przybliżyć rodzaje opisów oraz schematy, które stosowali w swoich notatkach przybysze z Polski. Pozwoli też dostrzec najczęściej powtarzane zwroty i sformułowania, które podróżnicy znali z wcześniejszej edukacji oraz lektury instrukcji rodzicielskich, przewodników i kompendiów geograficznych. Wskaże ponadto wpływ formacji intelektualnej i religijnej oraz dominującej wówczas kategorii piękna na opisy obiektów uznanych za skarby sztuki sakralnej. Praca ma charakter interdyscyplinarny. Prezentuje wyniki przeprowadzonej analizy i interpretacji utworów w sposób wieloaspektowy. (ze Wstępu)

„Włoskie skarbce kościelne w relacjach polskich podróżników z XVI-XVIII wieku” jest kolejnym tomem wydawanym w ramach serii „Rzeczy piękne”. Prezentuje ona interdyscyplinarne studia z zakresu historii kultury artystycznej, sztuk dekoracyjnych, designu, kostiumologii oraz kolekcjonerstwa i muzealnictwa.

ZOBACZ SPIS TREŚCI