Helena Radlińska - powrót do tradycji i horyzont przyszłości

Dziedzictwo Heleny Radlińskiej jest ważnym źródłem wiedzy o związku wychowania i demokracji. Nie tylko przypomina, że edukacja jest istotną drogą i sposobem budowania demokracji, ale mówi także o tym, jaka to ma być edukacja i kto może, a nawet powinien, ją realizować. Mówi również o tym, że zerwanie więzów wychowania i demokracji prowadzi do zawłaszczania edukacji, wychowania i szkoły przez partykularne interesy polityczne, społeczne, kulturowe czy wyznaniowe.

(…)

Konstrukcję niniejszej książki wyznaczają dwa punkty usytuowane na osi czasu: przeszłość oraz przyszłość; obydwa są obecne w tytule tej książki. W obu przypadkach chodzi o dziedzictwo i tradycję pedagogiki społecznej, jej znaczenie „wczoraj” i jej rolę „dziś”. Klamrą, która łączy wszystkie publikowane tu opracowania, jest uniwersalne i ponadczasowe stwierdzenie Radlińskiej, że przeszłość za pomocą edukacji i wychowania łączy się z dniem dzisiejszym, aby wpływać na przyszłość, na zmianę życia społecznego kraju i zmianę indywidualnych biografii. „Żeby zrozumieć dzisiejsze stosunki – pisała Radlińska w 1911 r. – trzeba znać przeszłość. Trzeba wiedzieć, jak się zmieniało życie społeczne, co wpływało na urzeczywistnienie reform, co tamowało rozwój. Wtedy jaśniej wystąpią przed nami przemiany, których jesteśmy świadkami i uczestnikami, a winniśmy być świadomymi twórcami” (Z Wprowadzenia)

ZOBACZ SPIS TREŚCI