SPIS TREŚCI

Słownik języka polskiego, obejmujący oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych; nomen­klatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł; nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincij; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą; do podręcznego użytku – to pełny tytuł dzieła, które ukazało się w Wilnie w drugiej połowie XIX stulecia. Choć na temat tzw. słownika wileńskiego wypowiadało się już wielu badaczy, wiedza o nim wciąż zawiera liczne luki. Wokół Słownika… przez lata narastały różnorodne kontrowersje, których ślady można odnaleźć również we współczesnych pracach metaleksykograficznych. Rozprawa Małgorzaty B. Majewskiej to prawdziwy krok milowy w studiach nad tym leksykonem i ważne osiągnięcie badawcze. Poszerzenie i weryfikacja dotychczasowych ustaleń były możliwe dzięki wieloletnim, wieloaspektowym poszukiwaniom prowadzonym w polskich i zagranicznych archiwach i bibliotekach. W tomie zamieszczono informacje na temat genezy, powstawania i recepcji słownika. W wielu wypadkach odwoływano się do pomijanych w literaturze przedmiotu źródeł dziewiętnastowiecznych.  Drugim celem autorki było przedstawienie problematyki bazodanowej dygitalizacji Słownika… na podstawie doświadczeń zdobytych w toku kierowania projektem badawczym, w efekcie którego powstała elektroniczna edycja Słownika…, która dostępna jest bezpłatnie na stronie: http://eswil.ijp-pan.krakow.pl/.

„Autorce udało się sprostować kilka sądów mylnie przytaczanych w literaturze i znacząco podnieść rangę słownika wileńskiego w historii polskiej leksykografii”.

Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Bańki

„Książka prezentuje ponadto – co ważne – jakie korzyści w korzystaniu ze słownika Maurycego Orgelbranda dała dygitalizacja, a także przedstawia historyczny proces powstawania tego dzieła i opinie o nim, które ukształtowali językoznawcy i które w znacznym stopniu owa dygitalizacja zrewidowała”.

Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Dubisza