Czy można być prawdziwym naukowcem, który wierzy w Boga, a do tego nie kryje się z tym? Czy rozważania na tematy religijne mają pełne prawo obywatelstwa w naukach społecznych – poza opisem prawd religijnych jako mitów? Dylematy te – w perspektywie realizmu krytycznego – rozważają autorzy książki. Pokazują, że brak jest racjonalnych podstaw do faworyzowania światopoglądu ateistycznego w nauce, a przyjęcie wiary nie musi być sprzeczne z naukowym podejściem do rzeczywistości.

SPIS TREÅšCI