SPIS TREŚCI

Jan Paweł II rozpoczął pielgrzymowanie do Afryki w 1980 r., a zakończył w 2000 r. W ciągu owego dwudziestolecia czternaście razy gościł na tym kontynencie. W sumie podczas kilkunastu pielgrzymek na kontynent afrykański Jan Paweł II odwiedził czterdzieści dwa kraje.

W podróżach apostolskich Jana Pawła II nie daje się z reguły zauważyć klucza politycznego, gospodarczego czy geograficznego. Podróże te miały przede wszystkim charakter duszpasterski i misyjny. W ich programie pojawiały się pewne stałe elementy: Eucharystia jako punkt centralny dnia i pielgrzymki; spotkanie z duchowieństwem i siostrami, klerykami, katechistami w katedrze lub innym miejscu (wyzwania ewangelizacyjne); wizyty kurtuazyjne u przedstawicieli władz oraz spotkania z dyplomatami (sprawy rozwoju, pokoju i współpracy); spotkanie ekumeniczne i międzyreligijne (zachęta do rozwijania dialogu i współpracy); odwiedziny u ludzi zmarginalizowanych (chorych, ubogich). Na spotkania z papieżem ściągały setki tysięcy, a nawet miliony pątników. Mimo obecności tłumów Ojciec Święty potrafił wytworzyć niepowtarzalną atmosferę i więź z zebranymi. Często wkładał podarowane mu elementy tradycyjnych, lokalnych ubiorów, przyjmował kontrowersyjne niekiedy prezenty i ku oburzeniu wielu otwierał się na spotkania o charakterze międzyreligijnym, jak chociażby modlitwa w „świętym gaju” wyznawców tradycyjnych religii afrykańskich w Togoville. Szczere spotkanie z człowiekiem było jego atutem.

Praca Jarosława Różańskiego OMI jest czymś w rodzaju „przewodnika” po podróżach Jana Pawła II do Afryki i problemach całego kontynentu oraz poszczególnych krajów, które były przedmiotem troski Ojca Świętego w trakcie jego pielgrzymek

Fragm. „Wprowadzenia”