SPIS TREŚCI

Książka pt. „Sen dawny śni się raz jeszcze”. „Pierrot i Kolombina” oraz „Skrzypek Opętany” Bolesława Leśmiana jako dramaty brulionowe jest próbą lektury utworów tytułowanych przez Bolesława Leśmiana jako Pierrot i Kolombina oraz Skrzypek Opętany w świetle imma­nentnej dla tych dzieł kategorii brulionowości. Kwestia edycji oraz interpretacji dramatów mimicznych Leśmiana stanowi ważny problem tekstologiczny. Podjęta analiza pokazuje, że utwory te, mimo łączących je wspólnych koncepcji artystycznych: mimiczności, realizacji założeń teatru stylizowanego czy inspiracji estetyką baśniową, posiadają własną specyfikę, przez którą autorka rozumie indywidualny, wyjątkowy charakter każdego z dra­matów. Swoisty związek obu dzieł określają, użyte jako motto książki, słowa Leśmiana: „sen dawny śni się raz jeszcze, ale po no­wemu…”. Choć niewątpliwie obydwa dzieła mogą być efektem tych samych poszukiwań dramatyczno-teatralnych, to zarówno Pierrot i Kolombina, jak i Skrzypek Opętany są w pełni indywidualnymi wcieleniami nowatorskiego konceptu „baśni mimicznej w trzech przywidzeniach”. Przeprowadzone w książce analizy mają na celu ukazanie złożoności Leśmianowskiej koncepcji artystycznej, która przenika utwory na różnych płaszczyznach, od głębokiej warstwy filozoficznej, przez kreację postaci i świata dramatów, aż po warstwę inscenizacyjną – teatrologiczną. Ogniwem spajającym rozmyślania na temat Pierrota i Kolombiny oraz Skrzypka Opętanego jest zagadnienie brulio­nowości tych utworów, które jest jednocześnie fundamentalną ka­tegorią interpretacyjną.